Του Δημήτρη Κυπριώτη

Την Τετάρτη 7 Σεπτ. ο δημοσιογράφος κ. Πορτοσάλτε στην πρωινή ρ/φ εκπομπή του στο ΣΚΑΙ περί ώρα 8.00 πμ, είχε καλεσμένο τον βουλευτή Δωδεκανήσου και καθηγητή καρδιολογίας κ. Κρεμαστινό Δημήτριο και του έθετε ορισμένα ερωτήματα.

Μεταξύ των ερωτημάτων, οικονομικής κυρίως φύσεως, τέθηκε το ερώτημα στον κ. Κρεμαστυνό, « …..πως η χώρα μας θα βγει από το σημερινό της αδιέξοδο…» για να δώσει με τρόπο εντελώς φυσιολογικό μην πω κυνικό την απάντηση «ότι... η Ελλάδα μετά από μια περίοδο μακράς ευδαιμονίας, στο σημείο που έχει φθάσει και για να γίνει και πάλι ανταγωνιστική και για να περάσει σε ρυθμούς ανάπτυξης, θα πρέπει να ..βαλκανοποιηθεί»!

Στη συνέχεια εξήγησε πως θα γίνει αυτό με τη μείωση των μισθών και συντάξεων σε επίπεδο Βαλκανικών χωρών που τις κατανόμασε (Βουλγαρία, Αλβανία) και στην κατάργση της φορολογία ςπρος κάθε επενδυτή του εξωτερικού κλπ. Στην ουσία δηλαδή, ο κ. καθηγητής πρότεινε την εξαθλίωση των μισθωτών, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, όσων δηλαδή έχουν εργασία ακόμη και την πραγματική ερήμωση των μικρών επιχειρήσεων, προς χάρη την ξένων πολυεθνικών, ώστε να δοθούν νέες ευκαιρίες στους Έλληνες που θα δημιουργήσουν συνθήκες ανάπτυξης! Τόνισε μάλιστα ότι αυτό που προτείνει σήμερα, το είχε κάνει και ένα χρόνο πριν προς τους αρμόδιους (άφησε να εννοηθεί στον Πρωθυπουργό). Ειλικρινά είναι να αναρωτιέται κανείς τι θα σκεφτόταν ο οποιοσδήποτε, αν άκουγε έναν γιατρό να μιλάει και να προτείνει με αυτόν τον εντελώς κυνικό τρόπο, μέτρα που θα οδηγήσουν στην εξαθλίωση και την πείνα ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού;

Ακόμη και ο κ. Πορτοσάλτε που είναι γνωστός για τον τρόπο που εκφράζεται προκειμένου η Ελλάδα να εκπληρώσει στο ακέραιο τα τοκογλυφικά χρέη που της έχουν καταλογίσει οι τοκογλύφοι δανειστές της, είχε μείνει άναυδος από την απρόσμενη απάντηση του κ. Κρεμαστινού, όπως φάνηκε στα δευτερόλεπτα σιγής μέχρι την επόμενη ερώτηση.

Θα ήταν όμως πολύ εύστοχο από πλευράς του δημοσιογράφου να έθετε το φυσιολογικό ερώτημα προς τον κ. Βουλευτή και καθηγητή καρδιολογίας: αν στα μέτρα βαλκανοποίησης που προτείνει συμπεριλαμβάνει και την ανάλογη μείωση της επίσκεψης των 200 ευρώ που κοστολογεί σήμερα ακόμη τους ασθενείς του! Δυστυχώς όμως δεν το έκανε το ερώτημα.

Επειδή η απάντηση του κ. Κρεμαστινού μας έκανε τρομερή εντύπωση, αναζητήσαμε μία γραπτή δήλωσή του για το φλέγον αυτό θέμα. Όντως ο κ. βουλευτής είχε δώσει συνέντευξη στη Ρένα Βενιανάκη για την εφημερίδα ΓΝΩΜΗ.

Παραθέτουμε λοιπόν αυτούσιο τόσο το ερώτημα όσο και την απάντηση του κ. Κρεμαστινού, αν και είναι ελαφρώς διαφοροποιημένη και στη συνέχεια ας βγάλει ο καθένας καλόπιστα τα συμπεράσματά του και ας τον αξιολογήσει ανάλογα.

Συνέντευξη Δημήτρη Κρεμαστινού στη Ρένα Βενιανάκη, για την εφημερίδα ΓΝΩΜΗ.

1. Κύριε καθηγητά ….
2. Οι πολίτες δύσκολα τα βγάζουν πέρα και η φτώχεια είναι προ των πυλών για πολλούς. Γυρίζουμε στα χρόνια της …κατοχής; Εσείς οι πολιτικοί τι λέτε σε αυτόν τον κόσμο που βλέπει να καταρρέει η ζωή του; Μαζί τα φάγαμε;
   Ο,τι με ρωτάτε και το αντιλαμβάνομαι και το συμμερίζομαι πλήρως. Αυτός ο οικονομικός πόλεμος στον οποίο έχουν εμπλακεί μέχρι τώρα και η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, δεν έχει νεκρούς, δεν έχει αναπήρους, με κομμένα χέρια και πόδια. Δεν έχει τυφλούς. Έχει όμως ανθρώπους που χάνουν εισόδημα, έχει ανθρώπους που φτωχαίνουν και υποφέρουν. Γι’ αυτό είναι μεγάλη η ευθύνη των πάντων. Και αυτών που κυβερνούν και αυτών που δημαγωγούν. Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι: Γίνεται η χώρα ανταγωνιστική όπως η Τουρκία, δίνοντας στους ξένους επιχειρηματίες γη και ύδωρ; Δηλαδή σχεδόν μηδενική φορολογία στον επιχειρηματία και μηνιαίος μισθός της τάξης των 300 ευρώ στον εργαζόμενο ή ο λαός μας δέχεται τα σημερινά μέτρα; Η Τουρκία έχει τη σημερινή της οικονομική ανάπτυξη αφού πέρασε επί 10 χρόνια από αυτή τη στενωπό. Εμείς διαλέξαμε άλλο δρόμο. Δρόμο που επιβάλλει τη λιτότητα γιατί δεν θέλουμε να ακολουθήσουμε τον δρόμο που διάλεξε η γειτονική χώρα. Η λιτότητα όμως δεν είναι ευχάριστη για κανένα. Τώρα αυτό που με ρωτάτε αν ‘μαζί τα φάγαμε’, αυτό είναι ένα σύνθημα που εμένα προσωπικά δεν με εκφράζει καθόλου. Ο καθένας έχει τη δική του ευθύνη και οι ευθύνες επιμερίζονται ξεχωριστά στον καθένα. Δεν έχει σίγουρα την ίδια ευθύνη ο βιομήχανος με τον εργαζόμενο. Δεν υπάρχει καμία σχέση.