Γιατί διακόπηκε η "Εκπομπή ΑΕ" στο Ράδιο 9

Η  "Εκπομπή ΑΕ" στο Ράδιο 9 διέκοψε την λειτουργία της διότι οι συντελεστές της δεν μπορούν να συμμορφωθούν με τις "άνωθεν υποδείξεις". Ήδη από τις 9 Φεβρουαρίου και ημέρα Πέμπτη, οι ενημερωτικές εκπομπές του σταθμού πληροφορήθηκαν ότι υπάρχει "υπόδειξη" αλλαγής πλεύσης. Σύμφωνα μ' αυτήν επιτρέπεται η κριτική και μάλιστα αμείλικτη στο εσωτερικό πολιτικό σύστημα, αλλά επ' ουδενί δεν πρέπει να τεθεί στο στόχαστρο το νέο μνημόνιο, η τρόικα, το ευρώ και η ΕΕ. Σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη του σταθμού το μνημόνιο πρέπει να "περάσει" οπωσδήποτε. Η "γραμμή" που δόθηκε ήταν απολύτως σαφής: "πολύ κακό το νέο μνημόνιο, αλλά τι να κάνουμε δεν έχουμε άλλη λύση".

Παρά την "άνωθεν υπόδειξη" η Εκπομπή ΑΕ εξέπεμψε κανονικά την Πέμπτη 9/2 αψηφώντας την νέα "γραμμή". Κατόπιν τούτου στάθηκε αδύνατη η συνέχιση της συνεργασίας διότι, όχι μόνο δεν δεχόμαστε "άνωθεν υποδείξεις", αλλά ούτε πρόκειται να υποκύψουμε στο καθεστώς της νέας κατοχής στα ΜΜΕ και στην χώρα. Οι συντελεστές της εκπομπής ανανέωσαν το ραντεβού με το κοινό τους και το σύνολο του ελληνικού λαού την Κυριακή 12/2 στις 5:00 μμ στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη (παλαιά Βουλή). Θα είμαστε όλοι εκεί.

10/9/2012

Δημήτρης Καζάκης

Διοργάνωση Ημερίδας ! Σας προτείνουμε να την παρακολουθήσετε γιατί παρουσιάζει ιδιαίτερο κοινωνικό ενδιαφέρον!

Η Ενωτική Πορεία ΟΛΠ στα πλαίσια των εργασιακών δραστηριοτήτων διοργανώνει Ημερίδα με καυτά θέματα επικαιρότητας. 
 
Επειδή μέσα από συλλογικότητα αποφασίζονται  οι ενέργειες που αφορούν τη συνδικαλιστική μας δράση εντός του χώρου δουλειάς, καταφέραμε μέσα από αντίξοες συνθήκες να οργανώσουμε μια Ημερίδα κοινωνικού ενδιαφέροντος αλλά και άμεσων θεμάτων που αφορούν τους εργαζόμενους του Λιμανιού, όπως και απάντηση απέναντι στις στις προθέσεις και ορέξεις του κάθε διορισμένου διαχειριστή εξουσίας όποιας μορφής και κάθε βαθμίδας.

 

Εκτός των εργαζομένων όμως απευθύνεται και σε κάθε Έλληνα σοβαρά σκεπτόμενου που θέλει να εκφράσει δημόσια άποψη και θέση μέσω εκδηλώσεων που αφορούν την Ελλάδα αλλά και τη δημόσια περιουσία της.

 

Η πρόσκληση είναι ανοιχτή για όλους όσους έχουν ανοιχτόμυαλη σκέψη και έχουν να συμβάλουν στη συζήτηση με προτάσεις - λύσεις αλλά ακόμη και με διαφωνίες διαφορετικότητας!!! 

 

Μην ξεχνάμε πως εν μέσω διαφωνιών βγαίνουν τα πιο ουσιώδη συμπεράσματα.

Θα είναι επίσης και μια απάντηση στις ορέξεις του εκπροσώπου της ΔΝΕ (ΕΔΩ)  για την τοποθέτησή του σε συνέντευξη που ζητά: 

 

"Την πλήρη ιδιωτικοποίηση του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς και του Οργανισμού Λιμένους Θεσσαλονίκης και όχι τη διατήρηση του 51% του μετοχικού τους κεφαλαίου υπό τον έλεγχο του Δημοσίου, όπως προβλέπεται από το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα της κυβέρνησης, προκρίνουν ως τον πλέον ενδεδειγμένο τρόπο αξιοποίησης των υπεραξιών που διαθέτουν οι πράκτορες των ξένων τακτικών γραμμών που διακινούν φορτία μέσω των ελληνικών λιμένων."

 

(Ας πληροφορήσει κάποιος τον εν λόγο κύριο ότι το λιμάνι στήθηκε με αίμα των εργαζομένων που ακόμη και σήμερα παλεύουν για την ανασυγκρότηση του κατακρεουργημένου λιμανιού και ότι οι ανέξοδες δηλώσεις με στόχο το ξεπούλημα στα ξένα συμφέροντα, μόνο προσφορά για την πατρίδα μας δεν είναι!!!)

 

Καιρός να ακούσουμε αλήθειες, λύσεις και προτάσεις μήπως και προλάβουμε να μαζέψουμε τα κατακερματισμένα κομμάτια που μας άφησαν παρακαταθήκη οι λανθασμένες πολιτικές!!!

Προσκεκλημένοι είναι όλοι όσοι διαθέτουν ανοιχτόμυαλη σκέψη.

Καλό είναι να μη λείψει κανείς από μια τέτοιου μεγέθους ανοιχτή συζήτηση.

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

Από 14.30 έως 19.00

Το οργανωτικό ζήτημα του ΕΠΑΜ και ο τρόπος που πρέπει να το κατανοούμε

Του Δημήτρη Καζάκη

Ένα εξάμηνο μετά την ιδρυτική συνδιάσκεψή του στις 16 Ιουλίου 2011, το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο έχει να επιδείξει έναν πλούσιο απολογισμό δράσης. Έχει όμως να επιδείξει και πολλές αδυναμίες κυρίως σε επίπεδο οργάνωσης. Αυτός είναι κι ο λόγος που έχουμε θέσει σε άμεση προτεραιότητα το ζήτημα της οργανωτικής συγκρότησης του Μετώπου. Μέχρι τώρα έχουν κατατεθεί αρκετές προτάσεις επί του οργανωτικού. Η δική μου πρόταση έχει να κάνει περισσότερο με την προσπάθεια να ξεκαθαρίσουμε την οργανωτική ταυτότητα του ΕΠΑΜ με βάση το τι είμαστε και το τι θέλουμε να πετύχουμε.

Όπως όλες οι νεοσύστατες οργανώσεις με μαζική αναφορά, έτσι και το ΕΠΑΜ ήταν αναπόφευκτο να περάσει όλες τις παιδικές ασθένειες των φορέων που εντάχθηκαν στις γραμμές του. Ορισμένοι είδαν στο ΕΠΑΜ το υποκατάστατο των αποτυχημένων και χρεοκοπημένων σχημάτων, οργανώσεων και κομμάτων που κάποτε υπηρέτησαν και μερικά από αυτά συνεχίζουν ακόμη να ταλαιπωρούν το θυμικό, την νοημοσύνη και τη δράση της κοινωνίας. Κάποιοι άλλοι είδαν στο ΕΠΑΜ απλά μια ακόμη ακτιβίστικη οργάνωση που θα μπορούσε να βοηθήσει απλά στο να μην πληρωθούν τα χαράτσια, να αναπτυχθεί η κοινωνική αλληλεγγύη, κοκ.

Όμως η συντριπτική πλειοψηφία των μελών και των φίλων του το ΕΠΑΜ αποτελείται από ανθρώπους του λαού, απλούς ανθρώπους που έκαναν το βήμα της οργανωμένης δράσης, ή της σύνδεσης με την οργανωμένη δράση. Χιλιάδες απλοί πολίτες, συχνά για πρώτη φορά στην ενήλικη ζωή τους, έκαναν το βήμα της οργανωμένης ένταξης και πολιτικής δράσης. Ο καθένας με βάση τα δικά του ιδιαίτερα κίνητρα, αλλά όλοι μαζί σε αναζήτηση ενός νέου τύπου κοινωνικοπολιτικής συγκρότησης και σχέσης. Αυτό είναι το πιο πολύτιμο κεφάλαιο του ΕΠΑΜ και είναι αυτό που πρέπει να προφυλάξουμε και να αναπτύξουμε με κάθε τρόπο. Και είναι σ’ αυτό το επίπεδο που δυστυχώς έχουμε κάνει τα λιγότερα, παρά την ιδιαίτερη απήχηση που έχει το ΕΠΑΜ στις τάξεις του εργαζόμενου λαού.

Όταν το «βαθύ κράτος» αποκαλύπτεται…

Η ραγδαία ανάπτυξη του ΕΠΑΜ έχει ανησυχήσει σοβαρά την άρχουσα τάξη και τους μηχανισμούς της σε δεξιά και αριστερά. Νιώθει να απειλείται από κάτι πρωτόγνωρο για την ίδια και το σύστημα πολιτικής κυριαρχίας της και επομένως πρέπει να το διαβάλει με κάθε τρόπο. Πώς όμως να το κάνει, όταν δεν βρίσκει τίποτε που να στέκει να του προσάψει; Φτιάχνει ιστορίες για αγρίους και παντελώς ηλίθιους. Κι επειδή μέσα από τους υπάρχοντες κομματικούς μηχανισμούς η αναπαραγωγή υποταχτικών ηλιθίων αποτελεί τον κανόνα, θεωρούν ότι κάπως έτσι θα είναι και με την υπόλοιπή κοινωνία.

Πρώτα, είδαμε κάποιους να «αναρωτιούνται» που βρίσκει τα λεφτά το ΕΠΑΜ και ο Δημήτρης Καζάκης προσωπικά για να διατρέχουν πάνω-κάτω την Ελλάδα. Επειδή δεν βρήκαν απολύτως τίποτε, καμιά ύποπτη, ή σκιώδη σχέση να μας προσάψουν, απλώς «αναρωτιούνται». Γνωστή τακτική από την εποχή του Γκέμπελς. Το επιχείρημα αυτό έπιασε μόνο στους χαραμοφάϊδες των κομματικών μηχανισμών, που θέλουν κομματική αντιμισθία για να κάνουν το 1/100 αυτού που εθελοντικά και αμισθί κάνουν τα περισσότερα από τα μέλη του ΕΠΑΜ. Πώς μπορούν να καταλάβουν όλοι αυτοί οι ρεμπεσκέδες των κομμάτων, οι οποίοι για να βρουν ακροατήριο να μιλήσουν θα πρέπει να τους το μαζέψουν οι μηχανισμοί με τον ίδιο τρόπο που ο τσοπάνης σαλαγάει τα πρόβατα, ότι ο ίδιος ο απλός κόσμος θα οργάνωνε ομιλίες και συγκεντρώσεις από μόνος του επωμιζόμενος ακόμη και τα έξοδα από το δικό του υστέρημα; Πώς να αντιληφθούν ότι αυτό που κάνει το ΕΠΑΜ χρηματοδοτείται αποκλειστικά από το υστέρημα του ίδιου του απλού κόσμου της δουλειάς, των μελών και των φίλων του. Στο ΕΠΑΜ δεν κρύβονται επιχειρηματικά συμφέροντα, ούτε υπάρχουν επιχορηγήσεις, δωρεές, τραπεζικά δάνεια, ή επαγγελματικά στελέχη. Υπάρχει μόνο η εθελοντική προσφορά στο μέτρο του δυνατού. Η ανάδειξη μέσα στο ΕΠΑΜ εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από την προσωπική δουλειά και συνεισφορά. Γι’ αυτό και δεν πρόκειται να βρείτε στο ΕΠΑΜ παράγοντες και παραγοντίσκους, οι οποίοι την μόνη πολιτική προίκα που διαθέτουν είναι η «επωνυμία» τους από αλλοτινές εποχές και ξεπεσμένους μηχανισμούς.

Κατόπιν, όταν είδε το «βαθύ κράτος» ότι ο πολιτικός λόγος και η δράση του ΕΠΑΜ διαπερνά οριζόντια το πολιτικό σύστημα, ότι μπορεί να κερδίσει με την ίδια άνεση τον δεξιό, όπως και τον αριστερό, ή τον κεντρώο, σκέφτηκε να χτυπήσει τα σύμβολα του ΕΠΑΜ. Από τις υστερίες των νεοφιλελεύθερων ναζί τύπου Άδωνη Γεωργιάδη φτάσαμε στα βιντεάκια για τα «μασονικά» σύμβολα του ΕΠΑΜ. Ο φρυγικός σκούφος, το σύμβολο της ελευθερίας από την εποχή της Ομηρικής Ελλάδας, έγινε ένα σκοτεινό «μασονικό» σύμβολο. Το ίδιο και το ισοσκελές τρίγωνο της Αδελφοσύνης, της Ισότητας και της Ελευθερίας της Μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης του 1789, η οποία το δανείστηκε μαζί με τον φρυγικό σκούφο από την εποχή της Ρωμαϊκής δημοκρατίας και τους αγώνες των πληβείων ενάντια στους πατρικίους.

Πόσοι όμως είναι τόσο αγράμματοι, ή τόσο ανόητοι ώστε να πιστέψουν ότι τα κλασικά ιστορικά σύμβολα της δημοκρατίας είναι «μασονικά»; Ελάχιστοι. Γι’ αυτό και μπήκαν στον αγώνα και οι εφεδρείες του «βαθέως κράτους» στην αριστερά. Έτσι κάθε τρεις και λίγο έχουμε επιθέσεις ότι είμαστε εθνικιστές, ακόμη και «εθνικοσοσιαλιστές» και μάλιστα από εκείνους που εκ πεποιθήσεως και εξ ιδεολογίας είναι πράκτορες του ιμπεριαλισμού και της Ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας. Τελευταίο κρούσμα υπήρξε στο ιστολόγιο με την επωνυμία «Βαθύ Κόκκινο» όπου στις 6/12 αναρτήθηκε ανώνυμο κείμενο το οποίο, επικαλούμενο ανώνυμες «έγκυρες» πηγές, διακινεί την εξής πληροφορία για το ΕΠΑΜ:

«Αυτό λοιπόν που μας μεταβίβασαν –και επαναλαμβάνουμε ότι είναι κάτι που κυκλοφορεί χωρίς να έχουμε την δυνατότητα να ελέγξουμε αν ισχύει- είναι μια τουλάχιστον «περίεργη» προσέγγιση.

Συγκεκριμένα το ΕΠΑΜ –το πολιτικό μόρφωμα που ίδρυσε ο Δημήτρης Καζάκης- το οποίο έχει αναπτύξει μια σχετική δραστηριότητα τον τελευταίο καιρό και όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε πολλές επαρχιακές πόλεις θα ήθελε να κάνει την παρουσία του στις επόμενες βουλευτικές εκλογές αλλά το βασικό του πρόβλημα είναι ότι δεν διαθέτει την οικονομική δυνατότητα να κάνει μια εκλογική καμπάνια.

Πληροφορίες, λοιπόν, αναφέρουν ότι ο διαγραμμένος από την κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. –αλλά όχι και από το κόμμα- βουλευτής Πάνος Καμένος συζητάει να συστρατευτεί στο εγχείρημα του Δ. Καζάκη προσφέροντας εκτός των άλλων και οικονομική στήριξη. Κάποιοι μάλιστα λένε ότι την ομιλία που έκανε πρόσφατα στην βουλή και στην οποία ο Π. Καμένος δήλωνε ότι θα καταψηφίσει τον προϋπολογισμό του 2010 την είχε ετοιμάσει με συνεργάτη του Δ. Καζάκη.»

Δεν μας εκπλήσσει η εν λόγω «πληροφορία», ούτε το γεγονός ότι αναπαράγεται χωρίς «να έχουμε την δυνατότητα να ελέγξουμε αν ισχύει», όπως ο ομολογεί ο ανώνυμος συντάκτης του. Μας είναι γνωστό από καιρό το γεγονός ότι ορισμένοι που κυκλοφορούν στην αριστερά νιώθουν εξαιρετικά βολικά με το να διακινούν «πληροφορίες» που κατασκευάζονται από το «βαθύ κράτος». Επ’ αμοιβή, ή όχι, μας είναι αδιάφορο. Το γεγονός όμως ότι σχήματα, κόμματα, οργανώσεις και ιστοσελίδες της λεγόμενης αριστεράς ανέχονται αυτές τις διακριτές συγγένειες με την φαιά προπαγάνδα του «βαθέως κράτους», απλά αποδεικνύει τι στ’ αλήθεια κρύβεται πίσω από την δήθεν επαναστατική και ταξική ρητορεία ορισμένων.

Την επόμενη φορά λοιπόν που κάποιοι θα προσπαθήσουν να δώσουν μαθήματα στο ΕΠΑΜ από τα αριστερά, ή να ασκήσουν αφ’ υψηλού «ταξική» κριτική, ας φροντίσουν πρώτα να ξεκαθαρίσουν τις γραμμές τους από τους εκπροσώπους και τα βαποράκια του «βαθέως κράτους» και ύστερα τα λέμε…

Εμείς συνεχίζουμε ακάθεκτοι και τους υποσχόμαστε ότι δεν θα χάσουν μόνο τον ύπνο τους.

6/12/2011

Δημήτρης Καζάκης

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ Δ.ΚΑΖΑΚΗ

Η κυβέρνηση των δωσίλογων της «εθνικής συνεννόησης» και τα καθήκοντα όλων μας.

Του Δημήτρη Καζάκη

Δωσίλογος είναι εκείνος που δίνει λόγο στους επίδοξους καταχτητές της χώρας του, που σπέρνει την ηττοπάθεια στον λαό για να επικρατήσουν οι συνεργάτες των καταχτητών. Και οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ – μαζί βέβαια με τα εξαπτέρυγα της Ντόρας και του Κουβέλη – απέδειξαν ότι είναι σύγχρονοι δωσίλογοι διότι πολύ απλά κινούνται με βάση τα τελεσίγραφα των Μερκοζί της ευρωζώνης και της Ουάσιγκτον. Ποτέ άλλοτε δεν είχαμε, μετά την ναζιστική κατοχή και τον εμφύλιο, μια τόσο ανοιχτή εκδήλωση δωσιλογισμού. Οι Μερκοζί διέταξαν να μην γίνει δημοψήφισμα και οι δυνάμεις της «εθνικής συνεννόησης» πειθάρχησαν αμέσως. Οι Μερκοζί διέταξαν να περάσει αμέσως η συμφωνία πτώχευσης της Ελλάδας που κατέληξαν την 26^η Οκτωβρίου με καθεστώς ύπατης αρμοστείας υπό τον γκαουλάιτερ Χορστ Ράιχενμπαχ και όλοι αυτοί οι ένθερμοι «πατριώτες», όχι μόνο υπάκουσαν, αλλά έτρεξαν να στήσουν και μια δοτή συγκυβέρνηση κατά παράβαση κάθε έννομης και συνταγματικής τάξης. Πρόκειται για την πρώτη κυβέρνηση δωσιλόγων και ανδρεικέλων μετά την ναζιστική κατοχή και τον εμφύλιο. Μόνο και μόνο για να περάσουν ερήμην του λαού οι συμφωνίες και οι δεσμεύσεις που απαιτούν οι ξένοι επικυρίαρχοι.

Γιατί γίνονται όλα αυτά;

Ταφόπλακα η 26η Οκτωβρίου

Του Δημήτρη Καζάκη

Για μια ακόμη φορά οι κρατούντες της ευρωζώνης μας έσωσαν με νέα συμφωνία. Διάσωση νούμερο 4 ή κάτι τέτοιο. Έχουμε χάσει πλέον τον αριθμό. Μόνο τα θύματα των διασώσεων μπορούμε να μετράμε. Κι αυτά ανέρχονται πλέον σε εκατομμύρια. Μιας κι ένας ολόκληρος λαός έχει τεθεί υπό κατάσταση γενικευμένης πτώχευσης, πρωτοφανούς για τα μεταπολεμικά δεδομένα της χώρας, επειδή το επιβάλει το συμφέρον της ευρωζώνης. Έτσι είναι, άμα είναι να επιλέξεις ανάμεσα σ’ ένα εγκεφαλικό κατασκεύασμα – όπως είναι το ευρώ και η ευρωζώνη – και σ’ έναν ολόκληρο λαό, τι το πιο λογικό; Διαλέγεις το εγκεφαλικό κατασκεύασμα μόνο και μόνο γιατί συμφέρει τις αγορές, τις τράπεζες και τους ισχυρούς της ευρωζώνης. Αυτό το τερατούργημα αποκαλείται σήμερα «Ευρώπη» και «ευρωπαϊκή πορεία» της χώρας.

Το βασικό είναι να καταλάβουμε ότι για μια ακόμη φορά σωθήκαμε από τους φίλους και εταίρους μας. Ή τουλάχιστον έτσι θέλουν να πιστέψουμε όλοι αυτοί που μέχρι χθες μας έλεγαν άλλα. Πρώτα όμως θα πρέπει να διευκρινίσουμε τι περιλαμβάνει η περίφημη συμφωνία της 26^ης Οκτωβρίου. Ελάχιστα πράγματα. Να η ουσία όπως διατυπώθηκε στην Δήλωση της Συνόδου Κορυφής (26/10):

Ένα δημοψήφισμα εδώ και τώρα μπορεί να αποτρέψει και την σχεδιαζόμενη εκτροπή από το πολιτικό σύστημα.

Ο τρόμος μπροστά στο ενδεχόμενο ο ελληνικός λαός να πει ΟΧΙ στην ευρωζώνη και στην ελεγχόμενη πτώχευση με δημοψήφισμα, έχει οδηγήσει το σύνολο του πολιτικού σκηνικού σε κατάσταση γενικευμένης παράκρουσης. Και τι δεν ακούσαμε: ότι είναι «αντισυνταγματικό» το δημοψήφισμα, ότι «τσουβαλιάζει» διαφορετικές λογικές, ότι αποτελεί «εκβιασμό», ότι είναι παραπειστικό γιατί δεν υπάρχει καθαρό ερώτημα να τεθεί και άλλες τέτοιες ανοησίες και φαιδρότητες.

Εμείς απλά ρωτάμε: τι πιο δημοκρατικό και ξεκάθαρο από το να ρωτηθεί απευθείας ο λαός με το αν συμφωνεί με την «λύση» που προωθεί η ευρωζώνη ή όχι; Ένα πιθανό ΟΧΙ δεν βάζει φρένο και δεν θέτει ανυπέρβλητα όρια στην όποια κυβέρνηση προσπαθήσει να ακολουθήσει την πεπατημένη; Δεν δημιουργεί καλύτερες προϋποθέσεις για την αποτροπή της κυρίαρχης πολιτικής, ναι ή όχι; Προφανώς και δημιουργεί. Γι’ αυτό άλλωστε και το σύμπαν του πολιτικού κόσμου ουρλιάζει εναντίον του δημοψηφίσματος.

Τι σημασία έχει για ποιον λόγο ο ΓΑΠ έφερε το δημοψήφισμα στην ημερήσια διάταξη; Βοηθά ή δεν βοηθά τον λαό να αντιπαρατεθεί με τις κεντρικές επιλογές της κυρίαρχης πολιτικής; Προφανώς και τον βοηθά ακόμη κι αν θεωρήσει κανείς ότι ο κόσμος κάτω από εκβιαστικά διλήμματα ψηφίσει κατά πλειοψηφία υπέρ της κυβέρνησης. Πράγμα εξαιρετικά αμφίβολο. Γι’ αυτό και όλοι οι εν διατεταγμένη υπηρεσία έχουν φρίξει με αυτή την ενέργεια του Παπανδρέου.

Ναι στο δημοψήφισμα, το ταχύτερο δυνατό!

Πανικός στα επιτελεία  όλων των κομμάτων προκάλεσε η φραστική αναφορά του φερόμενου ως πρωθυπουργού της χώρας, κ. Γ. Α. Παπανδρέου, στην πιθανότητα δημοψηφίσματος σχετικά με την νέα συμφωνία «διάσωσης» της 26^ης Οκτωβρίου. Στην πραγματικότητα το δημοψήφισμα είναι μια μπλόφα της κυβέρνησης για να μπορέσει να «αγοράσει χρόνο» προκειμένου να προχωρήσει στις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει στο όνομα της χώρας και του λαού της. Είναι ξεκάθαρο πια ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου εκτελεί συμβόλαιο ενάντια στην χώρα και τον λαό της με την συνενοχή, την σύμπραξη και την ανοχή του συνόλου της λεγόμενης αντιπολίτευσης. Η κίνησή της αυτή περί δημοψηφίσματος είναι η τελευταία απέλπιδα προσπάθεια να γαντζωθεί στην εξουσία μέχρι να ολοκληρώσει την αποστολή της.

Η αλήθεια είναι ότι ούτε η κυβέρνηση, ούτε καμμιά άλλη καθεστωτική δύναμη της δεξιάς ή της αριστεράς δεν θέλει να γίνει δημοψήφισμα γιατί ότι δίλημμα και να μπει, ότι ερώτημα και να τεθεί, όσο παραπειστικό κι αν είναι, το πραγματικό ερώτημα που θα τεθεί για να απαντήσει ο λαό είναι το εξής απλό: μέσα στο ευρώ και υπόδουλος ή έξω από το ευρώ και ελεύθερος. Κι αυτό το τρέμουν όλοι. Συμπολίτευση και αντιπολίτευση. Γιατί άραγε; Διότι πρόκειται για ένα καθ’ όλα πραγματικό δίλλημα που έτσι ή αλλιώς έχει τεθεί στην ελληνική κοινωνία όσο η τρόικα της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ συνεχίζει να μας «διασώζει» με τους γνωστούς τρόπους, μετατρέποντας την Ελλάδα σε τριτοκοσμική χώρα και τον λαό της δουλοπάροικο των τραπεζών.

Εθνική λύση ή διάλυση

Του Δημήτρη Καζάκη

Βρισκόμαστε εν μέσω θύελ­λας στις διεθνείς αγορές κε­φαλαίου και κυρίως στις χρη­ματιστικές αγορές, όπου η κίνηση των χρηματιστηρίων σημειώνει διαρκώς αρνητικά ρεκόρ πιάνοντας πά­το. Τόσο στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ όσο και στην Ασία, όπου μέχρι πρόσφατα στηρίζονταν όλες οι ελπίδες «ανάκαμ­ψης» της παγκόσμιας οικονομίας.

Οι χρηματαγορές έχουν αισίως φτά­σει πολύ κοντά στο επίπεδο του φθινο­πώρου του 2008, όταν είχε ξεσπάσει το μεγάλο κραχ μετά την κατάρρευση τηςLehman Brothers. Από τις 26 Ιου­λίου έως σήμερα τα χρηματιστήρια έχουν χάσει πάνω από 9 τρισ. δολάρια κεφαλαιοποίησης, κυρίως από τις τρα­πεζικές μετοχές της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Μόνο μια εβδομάδα νέων αρνητι­κών ρεκόρ χωρίζει τις διεθνείς αγορές χρήματος από ένα νέο μεγάλο κραχ. Κι αυτή τη φορά όλα δείχνουν ότι θα είναι πολύ χειρότερο από το προηγούμενο.

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΕΧΕΙ ΦΤΑΣΕΙ

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΖΑΚΗ

Η ώρα των οικονομικοπολιτικών αναλύσεων τελείωσε. Το EUROGROUP επίσημα πια μεθοδεύει την επίσημη πτώχευση της χώρας. Ο κ. Βενιζέλος ουσιαστικά το ανακοίνωσε με τη συνέντευξη που έδωσε την Τρίτη.

Πως αντιμετωπίζει ένας λαός αυτό το άμεσο ενδεχόμενο της επίσημης πτώχευσης; 
 Έχει κανείς απάντηση σ' αυτό το ερώτημα;

Οι κυρίαρχες δυνάμεις επιδιώκουν να σπείρουν τον πανικό και την απόγνωση.

Δεν θα διστάσουν στο αμέσως επόμενο διάστημα να αναστείλουν ή να καθυστερήσουν για ένα διάστημα πληρωμές μισθών και συντάξεων για να πανικοβάλουν τον κόσμο και να τον κάνουν να παρακαλεί για την επέμβαση της τρόικας, να παρακαλεί για την 6η δόση κ.ο.κ

Κοινωνική συνοχή

Πως θα αντιμετωπίσει ο λαός αυτές τις ασκήσεις πανικού και κτυπήματος του ηθικού του; 

Υπάρχει κάποια δύναμη να δίνει σαφή απάντηση; 

Οι ηγεσίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης πολιτεύονται με σκοπό να καρπωθούν τη δυσαρέσκεια του κόσμου στις επόμενες εκλογές. Σκασίλα τους για τα υπόλοιπα.

Άλλοι πάλι ονειρεύονται ψηφοδέλτια και πολιτικά μέτωπα που θα τους ανοίξουν την πόρτα του Κοινοβουλίου.

Υπάρχει λοιπόν τρόπος να αντιμετωπίσει ο λαός την επερχόμενη πτώχειση; 

ΜΟΝΑΧΑ ΕΝΑΣ: να κρατήσει την ψυχραιμία του και να οργανωθεί στις γειτονιές, να αποκαταστήσει και να περιφρουρήσει την κοινωνική του συνοχή, να μην επιτρέψει να τον πανικοβάλουν και να τον μετατρέψουν σε ζώο με αγελαία ένστικτα κοινωνικού κανιβαλισμού. ΑΥΤΟ ΠΡΟΕΧΕΙ ΣΗΜΕΡΑ!

Και η μόνη δύναμη που μπορεί να το πετύχει σήμερα αυτό ειναι το Ενιαίο Παλλαικό Μέτωπο, που απλώνεται γοργά σε όλες τις γειτονιές, σε κάθε χωριό και πόλη της Ελλάδας.

Μια νέα δύναμη έχει γεννηθεί και μαζί της η ελπίδα ότι

μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Θα παραμείνουμε αμέτοχοι θεατές;

Του Δημήτρη Καζάκη

Θα παραμείνουμε αμέτοχοι θεατές;
Σας θυμίζουν τίποτε αυτά τα λόγια; Να τι είπε ο κ. Βενιζέλος στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου: «Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος καθυστερήσεων, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος αντιφάσεων, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος εμπλοκών, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος κατά λάθος να οδηγηθούμε σε δραματικές εξελίξεις... Εμείς πρέπει να θωρακιστούμε απέναντι σε όλα αυτά. Και ο θώρακας είναι ένας και μόνο: Να εκπληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας».

Έλεγε τίποτε διαφορετικό ο Καβάγιο της Αργεντινής του 2001; Αντίθετα, διαβεβαίωνε, όπως κι ο κ. Βενιζέλος, ότι η «Αργεντινή θα επιστρέψει στην ανάπτυξη και, όταν αυτό γίνει, θα είναι πολύ έντονη». Και για να γίνει, εφάρμοζε την ίδια ακριβώς συνταγή: αδίστακτη λιτότητα, δραστικές περικοπές και γενικευμένη εκποίηση των πάντων μέσα από ιδιωτικοποιήσεις και γενικό ξεπούλημα.
Ύστερα από οχτώ μήνες ως υπουργός οικονομικών της Αργεντινής, ο Καβάγιο το μόνο που είχε μάθει να λέει ήταν ότι «εμείς πρέπει να τηρούμε τις υποχρεώσεις μας» και να πετσοκόβει νοικοκυριά και οικονομία σε τέτοιο βαθμό που έφτασε στις αρχές Δεκεμβρίου του 2001 να απαγορεύει τις αναλήψεις από τις τράπεζες για πάνω από 1.000 δολάρια τον μήνα και να εισάγει την πολιτική της δολαριοποίησης, δηλαδή την αντικατάσταση του εγχώριου νομίσματος από το ίδιο το δολάριο.

Πτώχευση με όρους αποικίας

Του Δημήτρη Καζάκη

Ύστερα από την εγκατάστα­ση του πρώτου επίσημου Γκαουλάιτερ μετά τη ναζι­στική περίοδο, του κ. Χορστ Ράιχενμπαχ, ολοκληρώνεται και τυπι­κά η νέα κατοχή της χώρας. Για ορια­κή στιγμή έκανε λόγο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας κα­τά τη συνάντηση που είχε την Τρίτη 13/9 με τον πρόεδρο της Alpha Ban k Γιάννη Κωστόπουλο. Τη συνάντηση αυ­τή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ένα είδος Δαμασκηνού της νέας εποχής, διάνθισε με μια περίεργη και σιβυλλι­κή δήλωση ότι «πρέπει να περάσουμε πρώτα στην απέναντι όχθη και έπειτα να τα βρούμε». Τι να εννοούσε άραγε; Ποια είναι η απέναντι όχθη; Ποιοι θα τα βρουν έπειτα;

Από την πλευρά του, ο κ. Κωστόπουλος είπε - σύμφωνα με τα δημο­σιεύματα - ότι στη συγχώνευση της τράπεζάς του με την Eurobank πραγ­ματοποιήθηκε, επιτέλους, η πρώτη μεγάλη ξένη επένδυση στον τόπο μας και εξέφρασε την ελπίδα ότι, παρά τη δύσκολη συγκυρία, η επένδυση θα ολοκληρωθεί γρήγορα. Πρόκειται βέ­βαια για ανοησίες με πατέντα, καθότι η «επένδυση» του εμίρη από το Κατάρ είναι ένα δάνειο με τη μορφή μετατρέ­ψιμου ομολόγου ύψους 500 εκατ. ευρώ. Όσα περίπου δαπανά ο κ. Κωστόπουλος για τις ετήσιες βεγγέρες της τράπεζάς του.

Η ομιλία του Δημήτρη Καζάκη στη Θεσσαλονίκη στις 12/9/2011 (B' μέρος)

Η ομιλία του Δημήτρη Καζάκη στη Θεσσαλονίκη στις 12/9/2011 (Α' μέρος)

Αρνηση χρέους το στοιχειώδες μέτρο άμυνας

Του Δημήτρη Καζάκη

Η επίσημη προπαγάνδα αγωνίζεται να πείσει ότι καλύτερα νεκρός με ευρώ, παρά ζωντανός και με εθνικό νόμισμα. Πολύ σύντομα ο ελληνικός λαός θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να επιλέξει, θα τον αναγκάσει η ίδια η κατάσταση. Ό,τι κι αν λένε οι παπαγάλοι των διαπλεκομένων.

Η μόνη πραγματική εναλλακτική λύση είναι η άρνηση της πληρωμής του χρέους, η οποία δεν είναι ένα επαναστατικό μέτρο, αλλά ένα βαθιά λαϊκό δημοκρατικό μέτρο που απαντά όχι μόνο στην αδυναμία της αποπληρωμής του σημερινού δημόσιου χρέους της χώρας, αλλά και στον χαρακτήρα αυτού του χρέους. Είναι ένα στοιχειώδες μέτρο άμυνας μπροστά στη δρομολογημένη καταστροφή. Η πράξη απέδειξε ότι κανένας άλλος τρόπος δεν υπάρχει για να αντιμετωπιστεί το δημόσιο χρέος της χώρας και να αποφευχθεί η χρεοκοπία.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου ξεκίνησε με το «θα πληρώσουμε μέχρι και το τελευταίο σεντ» και οδήγησε τη χώρα στην «επιλεκτική πτώχευση». Είναι αποφασισμένη να τη φτάσει έως και στην επίσημη πτώχευση, προκειμένου να διασωθούν οι τράπεζες και οι τοκογλύφοι. Αρκεί να τα βγάλει όλα στο σφυρί.

Τραπεζικά τέρατα

Του Δημήτρη Καζάκη

Tα πανηγύρια αυτές τις ημέ­ρες στην Ελλάδα κρατάνε το πολύ ένα 24ωρο. Ιδίως τα στημένα. Τόσο κράτησε και το νέο πανηγύρι για τον «γάμο» των τραπεζών Alpha - Eurobank. Οι ευχές, τα μπράβο και τα ζήτω έπεσαν βρο­χή. Από επίσημους και ανεπίσημους. Κι όλα αυτά γιατί; Μα για να κρύψουν την αλήθεια. Όταν δυο αντίπαλες μέχρι χθες φαμίλιες που καταδυναστεύ­ουν τον πληθυσμό μιας περιοχής απο­φασίζουν ξαφνικά να συνενωθούν, αυτό δεν είναι ποτέ για καλό.

Αν κάτι θετικό μάς προσέφερε αυ­τός ο «γάμος» είναι η διαπίστωση του πόσο βαθιά στην πολιτική έχει εισχω­ρήσει η διαπλοκή και η ταύτιση με τα τραπεζικά συμφέροντα. Όχι μόνο η κυβέρνηση και τα κόμματα κυβερνη­τικής εναλλαγής, αλλά και τα υπόλοι­πα, από τον ΛΑΟΣ έως τη Δημοκρατι­κή Αριστερά και φυσικά τη Δημοκρα­τική Συμμαχία της οικογένειας Μη­τσοτάκη, χειροκρότησαν την πράξη των τραπεζιτών.

Μόνο το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ αποστασι­οποιήθηκαν. Όλοι οι άλλοι «πατέρες του έθνους» συνωστίζονται στα σαλό­νια των τραπεζιτών για να κερδίσουν την εύνοιά τους. Όπως τα παλιά χρό­νια έκαναν οι ευνούχοι στις αυλές των αρχόντων. Κι ας πάρουμε τα πράγμα­τα από την αρχή.

Ο Δ. ΚΑΖΑΚΗΣ στο Ράδιο9 (2 Σεπτεμβρίου 2011)

.

Ο οικονομολόγος Δημήτρης Καζάκης συνομιλεί με τον Μάνο Κακλαμάνο

.

Τι είναι και τι θέλει το ΕΠΑΜ

Του Δημήτρη Καζάκη

Αν χρειαζόταν να πει κανείς με λίγα λόγια το τι είναι και τι θέλει το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (ΕΠΑΜ) θα έλεγε ότι απηχεί την προσπάθεια να συγκροτηθεί η ευρύτερη δυνατή κοινωνικοπολιτική συμμαχία του ίδιου του λαού, η οποία να υπερβαίνει τις διαχωριστικές γραμμές ιδεολογίας και κομματικής ταυτότητας στις γραμμές του στη βάση ορισμένων άμεσων στόχων ανατροπής της σημερινής κατάστασης και ανοίγματος του δρόμου για μια ριζικά διαφορετική πορεία του τόπου.

Το ΕΠΑΜ έχει σαν σκοπό να πάρει πίσω ότι έχει στερήσει από τον εργαζόμενο λαό και τη χώρα το καθεστώς της δουλοπαροικίας του χρέους που έχει επιβάλει η τρόικα και η ντόπια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία.

Να καθίσει στο σκαμνί τους δήμιους του ελληνικού λαού, τους υπεύθυνους της σημερινής χρεοκοπίας και τους σύγχρονους δωσίλογους. Να επιβάλει τη μη αναγνώριση του δημόσιου χρέους και το σταμάτημα της πληρωμής του εδώ και τώρα. Να απαλλάξει τη χώρα από τον ζουρλομανδύα του ευρώ και με την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα να αποκτήσει ο λαός τον έλεγχο της οικονομίας του. Να εθνικοποιήσει τις κορυφές του πιστωτικού συστήματος, τις υποδομές και τους βασικούς οικονομικούς μοχλούς της χώρας έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί η ύφεση και να ανοίξει ο δρόμος για την παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου. Τέλος να επιβάλει την δημοκρατία με κατοχύρωση της αυθεντικής λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας.