Η συγχώνευση Alpha-Eurobank αποτελεί μια χαρακτηριστική έκφραση του βαθέματος της κρίσης βιωσιμότητας που διαπερνά ολόκληρο το εγχώριο τραπεζικό σύστημα. Οι συγκεκριμένες τράπεζες επιβιώνουν ήδη εδώ και καιρό στο «κόκκινο». Η κεφαλαιακή τους επάρκεια είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη και επιβιώνουν αποκλειστικά χάρις στην επιδότηση από το κράτος και στις ενέσεις ρευστότητας από την ΕΚΤ. Η συγχώνευσή τους επιδεινώνει δραματικά τα δεδομένα της οικονομίας και των τραπεζών:
Πρώτο: Ενισχύει την ολιγοπωλιακή σύνθεση ενός τραπεζικού τομέα, ο οποίος ήδη πάσχει σοβαρά από έναν από τους υψηλότερους δείχτες μονοπωλιακής συγκέντρωσης στην Ευρώπη. Σ’ έναν τραπεζικό τομέα που λειτουργεί εδώ και χρόνια με «συμφωνίες κυρίων», με πρακτικές καρτέλ και τραστ, προστίθεται ένα ακόμη τραπεζικό μονοπώλιο. Πρόκειται για ένα νέο τραπεζικό μονοπώλιο που θα εντείνει ακόμη περισσότερο τον τοκογλυφικό, σαράφικο και πειρατικό χαρακτήρα του εγχώριου τραπεζικού συστήματος με κύριο σκοπό να εκμεταλλευθεί άμεσα την μονοπωλιακή του θέση για να «παρκάρει» στα ταμεία του περισσότερο ρευστό σε βάρος της οικονομίας, των νοικοκυριών και των μικρομεσαίων επιχειρηματιών.
Δεύτερο: Επιδιώκει να εμφανίσει ότι θα ενισχύσει κεφαλαιακά τους δύο ομίλους ώστε να κάνει ευκολότερη την άντληση ρευστότητας, από την οποία εξαρτώνται σχεδόν αποκλειστικά και οι δυο τράπεζες. Στην πραγματικότητα η βελτίωση της εικόνας θα είναι μόνο λογιστική καθότι η κεφαλαιακή ενίσχυση δεν θα γίνει με ρευστό, αλλά κυρίως με τραπεζικούς τίτλους και ανταλλαγές μετοχών. Στόχος του νέου τραπεζικού ομίλου είναι να αποφύγει ένα «πιστωτικό γεγονός» το αμέσως επόμενο διάστημα, λόγω της διόγκωσης των επισφαλειών (κυρίως των μη εξυπηρετήσιμων δανείων) και των χρεών που συσσωρεύουν στα ενεργητικά τους και οι δυο τράπεζες.
Τρίτο: Επενδύει στην δημιουργία τεχνητών προσδοκιών στο χρηματιστήριο, ώστε οι βασικοί μέτοχοι, οι οικογένειες που ελέγχουν τις τράπεζες και τα βασικά στελέχη τους να κερδοσκοπήσουν με την πλασματική άνοδο των τραπεζικών μετοχών. Η συγχώνευση επιδιώκει να δημιουργήσει μια νέα, έστω πρόσκαιρη, χρηματιστική φούσκα για να κερδοσκοπήσουν οι γνωστοί ημέτεροι. Πρόκειται για την γνωστή τακτική «άρπαξε όσα μπορείς και τρέχα», που σημειώνεται πάντα στις παραμονές μεγάλων καταρρεύσεων.
Τέταρτο: Ενισχύει τις πιθανότητες ενός σοβαρού «πιστωτικού γεγονότος» γιατί η συγχώνευση ενώ δεν βελτιώνει ουσιαστικά την κεφαλαιακή επάρκεια, επιδεινώνει την κατάσταση επισφαλειών, αλλά και της υπερχρέωσης των τραπεζών ιδίως προς την ΕΚΤ. Σκοπός της συγχώνευσης είναι να εξασφαλίσει μεγαλύτερες επιδοτήσεις από το κράτος και χαριστικές παροχές εκβιάζοντας με το μέγεθος του τραπεζικού ομίλου, αλλά και με το επιχείρημα ότι τυχόν κατάρρευσή του θα συμπαρασύρει και την οικονομία.
Πέμπτο: Ενισχύεται η κερδοσκοπική εξάρτηση από το εξωτερικό με την συμμετοχή του Κατάρ, το οποίο συμβάλει ασήμαντα στην κεφαλαιακή επάρκεια του ομίλου και μάλιστα με την μορφή δανείου. Η συμμετοχή του έχει σαν βασικό στόχο, αφενός, να ενισχυθεί η προστατευμένη διαρροή κεφαλαίων και κερδών προς το εξωτερικό, που ήδη αποτελεί μέγιστη αιμορραγία για την ελληνική οικονομία, και, αφετέρου, να λειτουργήσει ως μεσάζοντας για να βρεθεί ενδιαφερόμενος για την προίκα του ομίλου με τα υποκαταστήματα και τις θυγατρικές που διαθέτει στο εξωτερικό και κυρίως στα Βαλκάνια.
Τέλος, ο τρόπος που μεθοδεύτηκε και ενισχύθηκε από την κυβέρνηση και την πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων – με εξαίρεση το ΚΚΕ και τον ΣΥΝ – αποδεικνύει την στενή διαπλοκή και ταύτιση του πολιτικού κόσμου με τους τραπεζίτες και τα συμφέροντά τους.
Αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ποιος ενισχύει αυτά τα κόμματα και ποιος τα θέλει στην Βουλή προκειμένου να εξυπηρετούν τα συμφέροντά του.
30/8/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου